رفاه در حوزه جنوب آسیا مستلزم سهم بیشتر زنان با پرداخت معاش کافی در نیروی کار

جنوب آسیا شاهد رشد اقتصادی ٦ در صدی طی ٢٠ سال گذشته بوده، که این امر در نتیجه سبب کاهش فقر و بهبود در عرصه صحت و تعلیم و تربیه گردیده است. ما در حالیکه از این پیشرفتها در روز جهانی زن تجلیل می کنیم، بهتر میبود اگر زنان بیشتر با دریافت مزد کافی شامل نیروی کار میبودند. زنان در جنوب آسیا فقط ٢٨ درصد نیرو کار و یا انعده شان که در جستجوی کار هستند، را تشکیل میدهند. در مقایسه  با حوزه خاورمیانه و شمال آفریقا که در انجان ٢١ درصد نیرو کار را مردان تشکیل میدهند در حوزه جنوب اسیا مردان ٧٩ درصد نیرو کار هستند، که این دومین کمترین میزان در جهان است.
 
 نیروی بالقوه انکشاف  جنوب آسیا با بزرگترین جمعیت کار در حال رشد، در طبقه متوسط قرار دارد؛ اما کمبود زنان در مشاغل و مشارکت اقتصادی، منعکس دهنده فرصت های از دست رفته است. ده ها میلیون زن در هند و سریلانکا، در طول بیست سال گذشته از نیروی کار کنار رفته اند.
 
 از جمله بسیاری از عوامل باز دارنده، یکی هم بیسوادی است که تقریبا نیمی از زنان بالغ  در جنوب آسیا را دربر میگیرد که دخترانشان از بالاترین میزان سوء تغذی در جهان رنج می برند. میزان خشونت علیه زنان و مرگ و میر مادران در بالاترین میزان در جهان باقی مانده است. همه این عوامل مشارکت کم، بیکاری بیش از حد  و تفاوت های مزد مستمر برای زنان است، که در بازار کار را نشان می دهد.
 
 چه کاری می توانیم انجام دهیم تا به وجه احسن، زنان را تشویق کنیم تا در نیروی کار شرکت کنند؟ این کار، با شروع ارزش قایل شدن به ارزشهای دختران برابر فرزندان است - دسترسی آنها به غذاهای مغذی و سرمایه گذاری در آموزش و پرورش آنها برای دستیابی به توانایی هایشان فراهم می شود. بیایید علاقۀ دختران جوان را در موضوعاتی مثل علم و ریاضیات جلب کنیم و آنها را متقاعد سازیم که آنها به همان اندازه پسران توانایی دارند و میتوانند در مهندسی، تحقیقات علمی، فناوری اطلاعات و دیگر زمینه هایی که توسط کارفرمایان تقاضا می شود، شغل ایجاد کنند. ما همچنین باید توجه فرزندانمان را به احترام دختران و زنان افزایش دهیم و روشن کنیم که برای خشونت مبتنی بر جنسیت، هیچ مجال باقی نمانده است.

ارزش گذاری دختران و زنان، یک عامل کلیدی در ایجاد جوامع مرفه است. توانمند سازی اقتصادی زنان به شدت با کاهش فقر ارتباط دارد؛ چرا که زنان با تمایل بیشتری، درآمد شانرا بر روی فرزندان و خانواده سرمایه گذاری می کنند.
 
 از سوی دیگر، بانک جهانی از کار بیشتر روی  مسائل جنسیتی حمایت می کند و مشارکت اقتصادی زنان را ترویج می دهد. در سرتاسر جنوب آسیا، برنامه های ما از دختران و پسران حمایت می کنند تا تحصیلات خود را آغاز و تکمیل کنند، به ارایه آموزش هایی مربوط به خواسته های کارفرمایان توانایی پیدا کنند و دسترسی به امور مالی و حمایت از کسب و کارهای کوچک کمک کنند، رشد گروه های خود آموزی را افزایش دهند، و تحقیقات در مورد آنچه می توانند انجام دهند، برای پر کردن خلا باید انجام شود
 
 با این حال، این اقدامات به تنهایی کافی نیست؛ زیرا تحقیقات نشان می دهد که حتی زنانى که برنامه های فنی و مسلکی را به اتمام رسانیده اند و در کار میکنند، در پاسخ به فشارهای خانوادگی کار های شانرا از دست میدهند. تغییر در هنجارهای اجتماعی مانند ازدواج، کار و وظایف خانوار باید بخشی از دستور کار باشد.
 
 این یک فرصت مناسب برای اصلاح مقررات سنتی (قدیمی) است که مانع ورود زنان به نیروی کار و یا خلاف ماندن انا در نیرو کار می شود. ترویج ایجاد مشاغل بهتر، حمایت از برنامه های مراقبت از کودک و مراقبت از سالمند و فراهم اوری تسهیلات لازم ترانسپورتی، می تواند موانع برای زنان برای دسترسی به اشتغال را افزایش دهد.
 
 بهبود خدمات مراقبت از کودکان در دفاتر و دسترسی به کار نیمه وقت، فرصت های  ترک مادران را کاهش می دهد. اصلاح قانون مزایای زایمان، ١٢ تا ٢٦ هفته اخیراً در هند، و تمدید حقوق بازنشستگی  و شرکت هایی که بیش از ٥٠ نفر از کارکنان جهت تأمین امکانات مراقبت از کودک استفاده می کنند، نیاز  به بررسی دارد. عدالت جنسیتی در قوانین کار و سیاست های غیر تبعیض آمیز، از جمله عدم هیچگونه تحمل برای آزار و اذیت جنسی در محل کار را در نظر بگیرد. سکتور خصوصی باید نقش مهمی در افزایش سهم زنان در اشتغال و مالکیت شرکت در صنایع نو ظهور داشته باشد.
 
 همچنین زنان کارآفرین، میتوانند از خانه هایشان فعالیت کنند، اگر آموزش مناسب و دسترسی به ارتباطات اعتباری و بازار برای آنها فراهم شود که به آنها اجازه می دهد که در رشد کسب و کار موفق آغاز نمایند.
 
 نشانه هایی وجود دارد که کشورها به طور فعال تلاش می کنند تا روند را به جهت مثبت درحال تغییر دادن هستند. بطور مثال، بنگلديش موفق به افزایش مشارکت زنان نیروی کار خود با ١٠ درصد شده که عمدتا به دلیل رشد صنعت پوشاک آن، یکی از معدود نمونه هایی از زنان است که فرصت های شان را در زمانی که در دسترس می شوند، به دست می آورند.
 
 بعضی از نشانه های امیدوارکننده در حال حاضر شامل گسترش قوانین و حمایت از خشونت های مبتنی بر جنسیت، افزایش برنامه های توسعۀ مهارت ها، قرضه های بدون مفاد برای کسب و کارهای تحت هدایت زنان و بهبود قوانین مربوط به دوران پس از زایمان و دورکاری است. اگر این اقدامات به خوبی طراحی شده و به منصه اجراء قرار گیرد، این سیاست ها می توانند برخی موانع که زنان در برابر آن قرار دارند را کنار گذاشته و موجب تقویت قابل توجه اقتصاد کشورهای جنوب آسیا شود.

موفقعیت در این عرصه مستلزم همکاری میان همه شرکا و همکاران بشمول وزارتخانه ها، فراهم کننده گان بخش معارف، سکتور خصوصی و حتی هر فرد در جامعه میباشد.

در اخیر میخواهم یاداور شوم که زنان خود باید نقش کلیدی در ایجاد فرصت های مناسب در نیروی کار تلاش نمایند.
 
بیاید دست به دست هم دهیم تا نقش زنان را در نیرو کار افزایش دهیم تا رفا هر چه بیشتر در حوزه جنوب اسیا رونما گردد.