زمانیکه در باره موضوعات جنگ و بیجا شدن مردم ناشی از آن صحبت میکنیم، اغلباً در بارۀ انعده مهاجرین که مجبور به فرار از وطن شده اند، فکر می کنیم. این در حالیست که معضله برگشت دوباره مهاجرین به وطن نیز بطور مساویانه و به همان پیمانه قابل اهمیت است.
افغانستان یگانه کشوری در حوزه جنوب اسیا است که شاهد بیشترین موج عودت کننده گان از کشورهای پاکستان و یا ایران میباشد. براساس ارقام موجود تنها در سال ۲۰۱۶ میلادی، ۶۰۰۰۰ عودت کننده به افغانستان برگشته اند. طبق پیش بینی های دفتر کمیشنری عالی سازمان ملل متحد برای مهاجرین، الی ختم سال ۲۰۱۷؛ ممکن ۵۰۰۰۰۰ الی ۷۰۰۰۰۰ عودت کننده دیگر نیز به این کشور برخواهند گشت. علاوه بر آن، هنوز هم، مردم مجبور به ترک مناطق مسکونی شان در اثر جنگ و نا امنی ها میشوند. قرارمعلومات دفاتر هماهنگی کمک های بشردوستانه ملل متحد، کمیشنری عالی سازمان ملل متحد برای مهاجرین و سازمان بین المللی مهاجرت از جمله ۳۰ میلیون نفوس افغانستان، یک الی دو میلیون آنان بیجاشده گان داخلی می باشند.
حالا تصور کنید که معضل بیجا شدن ناشی از جنگ و ناامنی؛ تا چه اندازه فشار را بالای شهرها و محلاتیکه میزبان عودت کننده گان اند، وارد نموده است - به خصوص از چگونگی فراهم سازی خدمات اولیه همانند آب و مسکن، تا تامین زمینه های اشتغال و مصؤنیت اجتماعی.
در این ویدیو، جان میجی سنگ، متخصص ارشد توسعۀ اجتماعی در مورد چالش ها و اینکه چگونه رویکردهای خلاقانه در سطح محلات از طریق برنامه میثاق شهروندی افغانستان و دیگر فعالیت های که از طریق بانک جهانی غرض رسیده گی به چالشها و فراهم اوری تسهیلات برای عودت کننده گان، فراهم میگردد، بحث و گفتگو نموده است.
[[avp asset="/content/dam/videos/ecrgp/2018/jun-18/when_afghan_refugees_come_home_hd.flv"]]/content/dam/videos/ecrgp/2018/jun-18/when_afghan_refugees_come_home_hd.flv[[/avp]]
Join the Conversation