نظر سنجی جدید بانک جهانی: تصویری از شرایط زندگی در افغانستان

عبدالله  قبلاً افسر پولیس بود، اما اکنون در ولایت پکتیا در شرق افغانستان در زمین های خود به کشت و زراعت مصروف است. بحران اقتصادی او را به شدت تحت تاثیر قرار داده است و اثرات این بحران با خشکسالی تشدید شده است. درآمد او به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و منابع درآمد او حالا نسبت به  گذشته کمتر قابل اعتماد است. او برای  امرار معیشت خانواده ‌اش با دشواری های مواجه است و اغلب مجبور میشوند برخی از وعده ‌های غذایی خود را حذف کنند.

زندگی عبدالله بیانگر وضعیت زندگی میلیون ها شهروند افغانستان است که بعد از ماه آگست سال ۲۰۲۱ با آن مواجه اند. او به همراه هزاران  تن دیگر از سراسر کشور در یک نظرسنجی تلفنی که بین ماه های اکتوبر تا دسمبر سال ۲۰۲۱ توسط بانک جهانی راه اندازی شد، شرکت کرد. در "سروی نظارت بر رفاه افغانستان" با شماری از خانواده های افغان از سراسر افغانستان که قبلاً در سروی اداره ملی احصائیه و معلومات شرکت کرده بودند، صحبت گردیده است.

این داده ‌ها و معلومات از خانواده ها نشان می ‌دهد که مشکلات اقتصادی، کاهش درآمد ها و اختلالات دیگری که در رفاه مردم بوجود آمده است عمدتاً ناشی از رکود شدید شرایط کلی اقتصادی کشور است  به این معنی که اقدامات خاصی که توسط طالبان معرفی شده است در پدید آمدن این شرایط تاثیری زیادی نداشته اند.

درآمدها به طور چشمگیری کاهش یافته است، به طوری که از هر پنج نفر مصاحبه شونده، چهار نفر از کاهش قابل توجهی درآمد خود در ماه قبل از مصاحبه گزارش داده اند.

جستجو برای کار

تقریباً همه به دنبال کار هستند. هیچ کس نمی تواند در این شرایط بدون کار بماند. بیکاری و همچنین تعداد افرادی که متکی به شغل های آزاد و غیررسمی اند افزایش یافته است. درآمدها به طور چشمگیری کاهش یافته است، به طوری که از هر پنج نفر مصاحبه شونده، چهار نفر از کاهش قابل توجهی درآمد خود در ماه قبل از مصاحبه گزارش داده اند. پرداخت معاشات کارگران و کارمندان در بخش دولتی و خصوصی ناهماهنگ شده است.

بسیاری نمی توانند معاش خود را بگیرند. بخش دولتی نیز به شدت با رکود مواجه است. بیشترین کاهش تعداد کارکنان در بخش های امنیتی و بخش های اداری دولتی مشاهده می شود. تعداد کارکنان در این دو سکتور به اندازه دو سوم کاهش یافته است. اکثر افراد واجد شرایط کار به مشاغل غیررسمی یا کارهای روزمزد متکی هستند. با این حال، کاهش قابل توجهی در تعداد  کارمندان بخش صحت و معارف مشاهده نشده است. 

گرسنگی

با کاهش دسترسی به پول و افزایش قیمت ها، بسیاری از مردم با گرسنگی روبرو می شوند. سهم پاسخ دهندگانی که گزارش داده اند خانواده هایشان قادر به تامین نیازهای اولیه غذایی و غیرغذایی نیستند،  در مقایسه با ماه می ۲۰۲۱ به هفتصاد درصد افزایش یافته است. اثرات رکود اقتصادی با خشکسالی تشدید شده که در نتیجه باعث کاهش تولید مواد غذایی داخلی و افزایش قیمت ها شده است. تقریباً همه سرپرستان خانواده ها از افزایش قیمت روغن خوراکی و آرد گندم، مواد ضروری برای رژیم غذایی (نان) خبر دادند.  برای مقابله با این مشکل، خانواده ها مجبور شده اند از تعداد وعده های غذایی و اندازه سهم خود بکاهند و به غذاهای با کیفیت پایین تر متوسل شوند.

در زمان انجام سروی، خانواده ها از دریافت کمک های اجتماعی محدودی برای کمک به رفع هزینه های اساسی خود گزارش کردند.  تنها پنج درصد از خانواده ها گزارش داده اند که حواله نقدی دریافت کرده اند که این تعداد نصف تعدادی است که در سال ۲۰۱۹ گزارش شده بود. این در حالی است که تنها هشت درصد از مصاحبه شوندگان خبر دادند که یک نوع کمک را دریافت نموده اند. بیشتر حمایت‌ هایی که این خانواده‌ ها دریافت کرده‌ اند از سوی نهاد های ملل متحد و سازمان‌ های غیردولتی بین‌ المللی است که در حال توزیع مواد غذایی به عنوان بخشی از کمک های اضطراری هستند.

پاسخ دهندگان در مناطق شهری کاهش حضور دختران در مکاتب متوسطه را به محدودیت های اعمال شده توسط طالبان نسبت می دهند.

حفظ خدمات عمومی کلیدی

در حالی که وخامت اوضاع اقتصادی در ماه‌ های اخیر بر رفاه خانواده ها تأثیر منفی گذاشته است، ارائه خدمات بهداشتی و آموزشی نیز با اختلال مواجه شده است. 

بر اساس این سروی، شمار خانواده هایی که فرزندانشان به مشول دختران به مکتب ابتدایی  دسترسی دارند نسبت به خزان ۲۰۱۹ به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. با این حال، پسران میتوانند به مکاتب ابتدایی و متوسطه دسترسی داشته باشند، در حالی که در مناطق روستایی دختران تنها به مکتب های ابتدایی دسترسی دارند. بهبود در میزان شمولیت دانش آموزان در مکاتب در مناطق روستایی، به ویژه برای دختران، ممکن است نشان دهنده بهبود وضعیت امنیتی باشد. در مقابل، پاسخ دهندگان در مناطق شهری کاهش حضور دختران در مکاتب متوسطه را به محدودیت های اعمال شده توسط طالبان نسبت می دهند. 

تعلیق کمک های بین المللی همچنین حیات سیستم صحت عامه افغانستان را با تهدید مواجه کرده و نگرانی از سقوط این سیستم را افزایش داده است. با این حال، در دوره ای که این سروی انجام شده است (اکتوبر تا دسمبر)، دسترسی به خدمات صحی تا حد زیادی حفظ شده است. نود و چهار درصد از کسانی که به مراقبت های صحی نیاز داشتند گزارش کردند که می توانند به یک مرکز صحی عمومی یا خصوصی محلی، در مناطق شهری و روستایی، بدون هیچ گونه شواهدی مبنی بر تبعیض جنسیتی دسترسی داشته باشند. 

نتایج سروی نشان می‌ دهد که در حالی که بسیاری از افغان‌ ها هنوز می‌ توانند کار غیررسمی پیدا کنند و به خدمات عمومی اساسی دسترسی داشته باشند، اما وضعیت عمومی کاملاً شکننده است.  شاخص‌ های امنیت غذایی حاکی از کاهش شدید اثرات رفاهی است. در صورتی که نتوان معاشات را برای ارایه کنندگان خدمات اساسی دوباره به حالت قبلی برگرداند، دسترسی به خدمات می‌ تواند به شدت بدتر شود.

سروی نظارت بر رفاه افغانستان از اکتوبر تا دسمبر ۲۰۱۹ به صورت تلفونی انجام شد. نتایج کامل و روش شناسی این سروی در اینجا موجود است.